गाढा भयो याद

बिर्सन खोजें - झन् गाढा भयो याद
सवथोक गुमेपछि भइयो बर्बाद
लौन भइयो बर्बाद
पिरतीमा भइयो बर्बाद !

कलेजीमा दर्द हाय, असैह्य भो असैह्य
कस्तो कोसेली दियो, आशामा आयो प्रलय

नियती

बतासको झोक्कासँगै हल्लने पात भएँ म
अन्याय अघि जोडिने दुर्बल हात भएँ म

मन खोलेर बिद्रोह पनि बोल्न सक्दिन
मनभित्रै गुम्सी बस्ने पीडाको खात भएँ म

दुइ मुक्तक

(१)
आफ्नो यात्रा, आफ्नै शुभकामना थियो
रोजेको बाटो आफ्नै प्रिय सिर्जना थियो
कहाँबाट कालो बादल आयो आँखा छोप्न
जून छोइ जून हुने प्रवल चाहना थियो !

परदेशीलाई कुर्दाकुर्दै

परदेशीलाई कुर्दाकुर्दै बित्ने हो कि जीवन

आँखाभरी खुसी बोकी कैले आउला त्यो दिन ?

बिर्सियो कि निश्ठुरी भइ, पठाउँदैन खवर

आफैं भेट्न जान्थें बरु, कुन होला शहर ?

घृणा हो कि माया ?

तिमीबारे म मा केहि छ - घृणा हो कि माया
बिर्सनै सकिएन, आइरह्यौ सम्झनामा

शत्रुता छ कि अझै - कर्के नजर लाउँछ्यौ
फेरियो कि मन कतै एकोहोरो टोलाउँछ्यौ
दुबिधा भएकोछ, तिमीलाई राखौं कहाँ ?
बिर्सनै सकिएन, आइरह्यौ सम्झनामा

रात

के मात्रै हुँदैन अंधकार यो रातमा
इमानकै हुन्छ ब्यापार यो रातमा

मानवताको कुरा गर्छन् हरकोहि यहाँ
मानवताकै हुन्छ हाहाकार यो रातमा

लघुकथा: सन्दर्भ-असन्दर्भ

“संसार एक रंगमञ्च हो, यहाँ विभिन्न भुमिकाका रंगकर्मीहरुद्वारा बेतोड अभिनय हुन्छ ।“सम्पूर्ण सिकाइको सारांसबाट अजहर भाइजानले स्वागत मन्तव्य शुरु गरे ।

वक्ता लहरमै आसिन ब्यक्तित्व रमेश गिरीले नै तालीको शुरुवात गरे, दर्शकमाझबाट त्यसलाई निरन्तरता दिइयो । करिव एक मिनेट सम्म करतल ध्वनी गुन्जायमान भो ।

“निर्देशन गर्ने अदृश्य शक्ति हो, सवैले रबकै लेखामा चल्नुपर्छ, आफ्नो आफ्नो नशिव सबैले बेहोर्नु पर्छ । जसले नियमपूर्वक सदाचार गर्‍यो, सम्झनुस, त्यो गयो सिधै जन्नत ।“

दर्शकदिर्घाबाट वयोबृध्द ताराजीले भने – “ठीकै हो ।“

आकस्मिक विचार

सम्पूर्ण ज्ञान असहयोगी सावित भइदिन्छ, कतिपय अवस्थामा । अप्रयाप्त लाग्छ आफूसँगको बौद्धिकता, र अवोध ठहर्‍याउँछ आफैलाई कतिपय परिस्थितिमा । बिविध अवस्थामा यस्तो महसुस गरेको छु मैले, म अज्ञानी नै छु अझैपनि ।

मुक्तक

एकैछिन तिमी विना रहुँला म मा धीर छैन
तिमी नै छौ सम्झनामा अरु केहि पीर छैन
हावासंग पनि इर्स्या लाग्छ तिमीलाई स्पर्श गर्ने
तिमी नजर परे देखी तनमन केहि थिर छैन ॥

लाली अधर

लाली अधर पार्दछ असर हृदयको अन्तरकुन्तर
एउटा सुन्दर पलायो रहर के गर्‍यौ जन्तरमन्तर

उजेलो होस् कि अँधेरो नछोड्नु कैले हात यो मेरो
गाह्रो साह्रो सहौँला सँगै बनाउँला एउटा संसार प्यारो